Το Punk ξεκίνησε και παραμένει η μουσική του περιθωρίου. Είναι η ζωντανή ιστορία νέων ανθρώπων στην Αγγλία, την Αμερική, την Αυστραλία απογοητευμένων από το τότε σήμερα της ροκ μουσικής και της κοινωνίας γενικότερα, που θέλησαν να κάνουν μια αλλαγή. Μια ανάγκη για αλλαγή που εκπορευόταν από τη γνήσια θέληση του ανθρώπου για το καινούργιο, το ανεξερεύνητο και την ασήκωτη και πολύπλοκη δομή ενός συστήματος που δε χωρούν πάντα όλοι. Clash, Sex Pistols,New York Dolls, Damned, Ramones και πολλοί άλλοι ξεκίνησαν, έστω και εν αγνοία τους στην αρχή, να χαράξουν μια καινούργια γραμμή στο χώρο της rock μουσικής και κουλτούρας και κατέληξαν να κάνουν μια τομή. Γρήγορη, άναρχη, απορριπτική μουσική. Δίλεπτες και τρίλεπτες ξυραφιές στα αυτιά ανθρώπων που είχαν, κατά πως φάνηκε, ακριβώς αυτό ανάγκη κι ακόμα έχουν. Καμένοι ενισχυτές, σπασμένα ποτήρια, συχνά σε κεφάλια, αλλά και νέες ιδέες πάνω στην τέχνη. Πολύ μίσος, απέχθεια, βία, κυνικοί κι ειλικρινείς στίχοι. Αλκοόλ, ναρκωτικά αλλά και φιλίες μπορούν να δώσουν μια γεύση του τι εστί Punk. Ένα πρωτόγνωρο κίνημα βασισμένο στην εξέλιξη μιας βιομηχανικής, καπιταλιστικής κοινωνίας και ατελείωτων ουρών μπροστά από ταμεία ανεργίας.
Η δεκαετία του ’70 θα περνούσε σαν μια από της πιο βαρετές στην ιστορία αν δεν ξεσπούσε το κίνημα του punk. Τώρα η δεκαετία αυτή αποτελεί ορόσημο στη μουσική –και όχι μόνο- ιστορία. Μια μουσική εύκολη να την νιώσεις, με άγριο τόνο, γρήγορο ρυθμό και φωνητικά που ξεκουφαίνουν. Τραγούδια γεμάτα πάθος μιλάνε για της ουρές της ανέχειας, την έλλειψη αισθημάτων, την πλήξη, την απογοήτευση, κοροϊδεύουν αξίες που έπαυαν να έχουν νόημα και σημασία. Όλα αυτά με στίχο οργισμένο ή χλευαστικό. Το πιο σημαντικό γνώρισμα του punk είναι ότι τίποτα δεν είναι οριστικό και σκοπός του είναι η αλλαγή, η οποιαδήποτε αλλαγή.
Η δεκαετία του ’70 θα περνούσε σαν μια από της πιο βαρετές στην ιστορία αν δεν ξεσπούσε το κίνημα του punk. Τώρα η δεκαετία αυτή αποτελεί ορόσημο στη μουσική –και όχι μόνο- ιστορία. Μια μουσική εύκολη να την νιώσεις, με άγριο τόνο, γρήγορο ρυθμό και φωνητικά που ξεκουφαίνουν. Τραγούδια γεμάτα πάθος μιλάνε για της ουρές της ανέχειας, την έλλειψη αισθημάτων, την πλήξη, την απογοήτευση, κοροϊδεύουν αξίες που έπαυαν να έχουν νόημα και σημασία. Όλα αυτά με στίχο οργισμένο ή χλευαστικό. Το πιο σημαντικό γνώρισμα του punk είναι ότι τίποτα δεν είναι οριστικό και σκοπός του είναι η αλλαγή, η οποιαδήποτε αλλαγή.
Το βρετανικό συγκρότημα Clash είναι απ’ τους πρωτεργάτες του πανκ κινήματος. Ακούσματα από ένα ανεπανάληπτο μείγμα rock, jazz, ska, reggae, punk και άλλων μουσικών ειδών τους έκαναν σύμβολο της punk-rock σκηνής, δίνοντας ένα επαναστατικό μήνυμα στους νέους ανθρώπους χωρίς παράλληλα να χάνουν τον εμπορικό τους χαρακτήρα. Οι στίχοι τους άγριοι, επαναστατικοί, τσουχτεροί, ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά της βρετανικής κοινωνίας και δίνουν μια γροθιά στο κατεστημένο. Τραγούδια όπως το London Calling και το Guns Of Brixton, με στίχους όπως: “Αν δεν ξέρετε τι συμβαίνει γύρω σας, ρωτήστε το διπλανό σας”, το αποδεικνύουν περίτρανα. Let's get loud!
Βοο
Ωραίο άρθρο Boo! Καλά το London Calling πολύ ενδιαφέρον cocktail από styles! Πολύ διαφορετική προσέγγιση σε σχέση π.χ. με το 'μονοδιάστατο' punk των Ramones (και οι 2 μπάντες βέβαια είναι respect).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ρίζες του punk θα πρέπει να αναζητηθούν σε 60s garage rock μπάντες, όπως Iggy & The Stooges κλπ.
Να σημειώσω κιόλας ότι από το punk ξεπήδησαν διάφορα ενδιαφέροντα είδη που το έχουν σαν μεγάλη επιρροή όπως post-punk, darkwave, EBM κλπ.
Ευχαριστώ! Έχεις απόλυτο δίκιο για την πραγματική ρίζα του Punk, απλώς πιστεύω ότι οι Clash είναι το πρώτο συγκρότημα που με τους μουσικούς πειραματισμούς και τον επαναστατικό χαρακτήρα τους άσκησαν μεγάλη επίδραση στη ροκ μουσική σκηνή και στο εναλλακτικό ροκ. Σε αυτό βοήθησε φυσικά και η μεγάλη εμπορικότητα τους. Επαναστατικός χαρακτήρας και εμπορικότητα τα βλέπεις σπάνια μαζί σε καλλιτέχνες, γι αυτό το λόγο για μένα οι Clash επηρέασαν και ξεχώρισαν τόσο.
Διαγραφή