Το Δόγμα του Μη Σοκ

Καταδικάζω τη βία όχι μόνο από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, αλλά και οπουδήποτε κι αν καταλήγει. Καταδικάζω δηλαδή τη βία ακόμα κι όταν καταλήγει στο ίδιο το σώμα του βιαιοπραγούντος. Καταδικάζω την αυτοκτονία γιατί είναι βία φονική. Καταδικάζω την αυτοκτονία γιατί είναι ο ορισμός του άκρου. Καταδικάζω γιατί δεν αποτελεί έναν εντός των θεμιτών ορίων τρόπο επίλυσης διαφορών, διατύπωσης διαφωνιών ή εκδήλωσης απελπισίας. Καταδικάζω την  αυτοκτονία γιατί υποδηλώνει για του απονενοημένου διαβήματός της ότι στις δημοκρατίες υπάρχουν καμία φορά και αδιέξοδα. Καταδικάζω την αυτοκτονία γιατί αμφισβητεί ύπουλα το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Και μονοπώλιο με αστερίσκους δεν είναι αληθινό μονοπώλιο, είναι ομολογία απώλειας τους ελέγχου. Καταδικάζω την αυτοκτονία γιατί εδράζεται πάνω στην εσφαλμένη παραδοχή ότι η ζωή σου ανήκει και δικαιούσαι να την κάνεις ό,τι θέλεις.

Δεν το δικαιούσαι. Γιατί δεν φύτρωσες. Αν ζούσες στη ζούγκλα, ας την έκανες ότι ήθελες. Δεν είσαι αυτεξούσιος, έχεις ό,τι έχεις και είσαι ό,τι είσαι, επειδή ζεις εντός μια κοινωνίας. Που λειτουργεί με νόμους και θεσμούς. Που αποφασίζει πως θα ρυθμίζει τα του οίκου της με έναν τρόπο. Που οφείλεις να δέχεσαι τη ρύθμιση αυτή, είτε μπορείς να ζήσεις υπό το νέο καθεστώς πραγμάτων που διαμορφώνει, είτε δεν μπορείς. Κι αν δεν μπορείς, δεν έχει σημασία. Να μπορέσεις. Να βρεις τη λύση. Αυτό οφείλεις να κάνεις. Αυτό σου αναλογεί. Να κόψεις ό,τι κόβεται. Να πουλήσεις ό,τι πουλιέται. Να τρέχεις σε συσσίτια. Να πας μετανάστης. Τι πάει να πει δεν έχεις συνηθίσει έτσι; Να συνηθίσεις αλλιώς. Αν χρωστάς, να αφήσεις να σου πάρουν ό,τι έχεις ή να πας φυλακή. Αν χρωστάς σε τοκογλύφους να υποστείς τις συνέπειες. Ας πρόσεχες. Αν τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει σε  τόσο δραματική έκταση, αλλά απλώς σε πήρε από κάτω το γενικό κλίμα και η γενική κατάθλιψη, να σε πάρει από πάνω. Κάνε σταρτ απ. Χαμογέλασε. Προσδόκησε. Ζήσε. Σεβάσου τις αποφάσεις της πολιτείας εντός τις οποίας βρίσκεσαι. Δεν μπορείς να τις περιφρονείς αυτοκτονώντας. Γιατί αυτοκτονώντας -είτε το δηλώνεις ρητά είτε όχι- παίρνεις με την ίδια σου τη βίαιη πράξη θέση: λες πως δεν πάει άλλο. Αν όμως δεν πάει άλλο προς τα εδώ, προς τα που να πάει άλλο; Προς τα εκεί; Δεν υπάρχει εκεί. Προς τα δω μόνο πάει. Εκεί πάει χάος.

Σου λένε βέβαια ότι το περί αύξησης των αυτοκτονιών επιχείρημα μπαίνει σε λάθος βάση. Ότι γενικότερα είναι λάθος να συγκρίνουμε οποιοδήποτε οικονομικό ή στατιστικό μέγεθος προ και μετά της κρίσης, ότι η μόνη σύγκριση που έχει νόημα είναι μεταξύ αυτού που συμβαίνει τώρα και αυτού που θα συνέβαινε αν μετά την κρίση είχε παρθεί άλλος δρόμος. Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο ζόρικος θα είχε αποδειχθεί ο άλλος δρόμος και τι επιπτώσεις θα είχε. Ίσως τον πάρουμε κάποια στιγμή και μάθουμε, ίσως όχι. Μέχρι τότε, ας μείνουμε σε αυτά που ξέρουμε: κάθε προσωπική απελπισία, είτε μετουσιώνεται σε αυτοκτονία είτε όχι, ταΐζει την αποφυγή του χάους. Είναι το τίμημα της αποφυγής της αποκοτιάς που δεν κάναμε ως τώρα. Είναι οι συνέπειες του «δόγματος του μη σοκ». Όλα τα επιτρέψαμε κι όλα τα νομιμοποιήσαμε στο όνομα του σοκ που θα προκαλούνταν αν φεύγαμε από τον συντεταγμένο δρόμο. Για να μην ανατραπεί απρόβλεπτα το επόμενο πρωί η ζωή μας, νομιμοποιούμε τη σταδιακή ανατροπή της, μέχρι να φτάσουμε στο μη παρέκει.

Με όλα όσα συμβαίνουν και με τον τρόπο που αντιδρά ο κόσμος, κατασταλάζει μέσα σου η σκέψη ότι στην ελληνική, όπως πιθανότατα και σε όλες τι κοινωνίες, υπάρχει μια σημαντική μερίδα πληθυσμού, που ειλικρινά και αυθεντικά αδιαφορεί για οτιδήποτε δεν την αφορά άμεσα, που ειλικρινά και αυθεντικά το μοναδικό της ζητούμενο και η μοναδική της αναφορά είναι η δική της ζωούλα, που ειλικρινά και αυθεντικά δεν την νοιάζει η μορφή του πολιτεύματος, τα δικαιώματα των διπλανών της, το τι γίνεται γύρω της, το πως ζουν οι άλλοι. Που ειλικρινά και αυθεντικά το μόνο που τη νοιάζει είναι να συνεχίσει να τη βγάζει εκείνη καθαρή. Κι αν το καθαρή δεν είναι πλέον εφικτό, να συνεχίσει να τη βγάζει βρώμικη, ακόμη κι αν η βρωμιά είναι το αίμα εκείνων που κάπου στην πορεία του μονόδρομου αποφάσισαν πως είναι ώρα να την κάνουν για αλλού.

UNFOLLOW #5 / Απρίλιος / Old Boy